Medezeggenschap, kent u die uitdrukking? Medezeggenschap is onmisbaar voor de zogenoemde ‘checks and balances’ in de governance-driehoek: bestuur-toezicht-medezeggenschap. Maar de paradox is dat effectieve mede-zeggenschap allereerst om goede zeggenschap vraagt. Zonder de goede checks geen balances. De crux zit in dat ‘mede’.

Idealiter ervaren professionals in hun werk voldoende keuzeruimte, en daarmee zeggenschap. Daarover verantwoorden ze zich graag. Maar soms ervaren ze te weinig ruimte. Dan kunnen ze die alsnog afdwingen via medezeggenschap. Voor de broodnodige ‘checks’ op het bestuur. Maar wie is dan uiteindelijk verantwoordelijk? De professionals, of toch het bestuur? Het was immers mede-zeggenschap? De ‘balances’ zijn onhelder.

Als het bestuur de professionals echter voldoende zeggenschap geeft in de gewone organisatiecyclus, liggen de keuzes – en de checks – steeds op de juiste plek. Aan de medezeggenschapstafel kan het gesprek zich dan richten op de overkoepelende, gezamenlijke kaders. Dat zijn de ‘balances’ om naar te streven.