Roger Standaert | Van één naar vijftig onderwijsministeries in de VS
Begin dit jaar haalde ik in mijn column Trump en het ministerie van onderwijs deze campagne-uitspraak van Trump aan: ‘One thing I’ll be doing very early in the administration is closing up the Department of Education in Washington, D.C., and sending all education and education work it needs back to the states’. Ik stelde toen dat dat waarschijnlijk niet zo’n vaart zou lopen, gewoon omdat een meerderheid van 60 senatoren op 100 nodig was en dat was niet haalbaar.
Rudi Schollaert | Een kennisrijk curriculum
Onze nieuwe Vlaamse Minister van Onderwijs is van het doortastende type. Dat heeft ze gemeen met de huidige Amerikaanse president, die naar verluidt ook een stevig ontwikkelde tastzin heeft en de koe zonder veel schroom bij de horens neemt, en niet alleen de koe en niet alleen bij de horens zoals hij soms in een onbewaakt moment aan gelijkgezinden ruiterlijk toegeeft.
Roger Standaert | Toetsen en het curriculum. De ouroboros verkrampt
Er is op dit ogenblik heel wat te doen in Nederland over het benadrukken van basisvaardigheden Nederlands, rekenen-wiskunde, digitale geletterdheid en burgerschap in het onderwijs. De brug wordt vaak gemaakt van toetsresultaten naar doelstellingen, terwijl je logischerwijze de omgekeerde weg zou moeten volgen: welke doelstellingen streven we na en pas dan zien hoe we met het toetsen ervan kunnen omgaan.
Roger Standaert | Trump en het ministerie van onderwijs
“One thing I’ll be doing very early in the administration”, aldus Donald Trump in september 2023 in een campagnevideo, “is closing up the Department of Education in Washington, D.C., and sending all education and education work it needs back to the states”. Dat is echter in grote mate retoriek, zoals ik nu via een erg ruwe schets van het onderwijs in Amerika wil illustreren. Daarbij doorkruisen drie rode draden het verhaal.
Roger Standaert | Overheidsmisleiding met het WAT en het HOE
Ik volg als buitenlander met bijzondere belangstelling het wedervaren van de op zijn minst originele nieuwe Nederlandse regering. In het bijzonder werd mijn aandacht getrokken op de volgende zin:
“We verwachten van leraren dat ze werken met onderwijsmethoden die bewezen effectief zijn vanuit de wetenschap en de praktijk”.
Angelsaksische afrekencultuur in de rode cijfers
Nederland is behoorlijk gezegend met sturende toetsen op de knooppunten van een schoolloopbaan, zowel met de Eindtoets Basisonderwijs (nu doordtroomtoets) als met de eindxamens op het einde van het voortgezet onderwijs (zij het naast het schoolexamen). Die sterke toetsgerichtheid weerspiegelt hoezeer Nederland (maar ook België) georiënteerd is op de Angelsaksische wereld: de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Australië, Nieuw-Zeeland en Engelssprekend Canada. De vraag is echter of en in welke mate we mee willen (blijven) gaan met de evolutie die zich daar heeft afgetekend.
Van slag om slinger
Recent brachten Vlaamse directies en onderwijsdeskundigen een bezoek aan een succesvolle school in een achterstandsbuurt in het Engelse Birmingham. Anders dan wat men uit de samenstelling van de leerlingenpopulatie zou voorspellen scoorde deze lagere buurtschool bovengemiddeld op de 11+ test, een centrale proef die in het Verenigd Koninkrijk beslissend is voor de studiekeuze in het voortgezet onderwijs.